Dag 3. Ostuni - Francavilla Fontana
6 april 2017 - Francavilla Fontana, Italië
76km. Slingeren door olijfvelden.
Vanmorgen vertrokken uit Ostuni met min of meer gedroogde kleren. We sliepen in een soort grotkamer. Een witgekalkt gewelf met een keukentje en een waardeloos bed.
De versleten matrassen hebben we op de grond gelegd om nog enigszins steun te geven.
Vanmorgen vertrokken onder een strak blauwe lucht, maar wel flink fris (met die klamme kleren). En supermarkt gevonden voor broodjes en kaas. Bakkers vind je hier bijna niet.
De doorgaande verbindingswegen zijn druk en een fietspad is er niet. Best link. We proberen tegen de berm te fietsen, maar waar deze wat breder is, ligt het vol met vuil. Onze banden kunnen niet lek ("onplatbaar" zegt de reclame) maar we rijden toch om de grootste glasscherven heen.
Na Ceglie zoeken we de wat kleinere binnenwegen op. Dat gaat wel zigzag en de kilometers verdubbelen dan snel. Onderweg zien we overal de typische trullies: een hutje van een berg stenen waarin het altijd koel is.
Onderweg kom je soms een italiaan maar zeker geen toerist tegen.
De steden hebben een "centro storico" altijd veilig hoog op een berg, bereikbaar via smalle steegjes. Zo mogelijk wordt de Fiat Panda of een Smart voor de deur geparkeert. Voor ons een hint dat je er kan fietsen en er geen trappen zijn.
Om dit centrum ligt dan een gordel van troosteloze nieuwbouw.
We overnachten nu in een Masseria tussen Francavilla en Sava. Een masseria is een soort boerderij met bijgebouwen voor het personeel en de beesten. Onze Masseria heeft geen beesten maar toeristen al zal het verschil in het hoogseizoen nauwelijks waarneembaar zijn. Op dit moment zijn we de einige gasten, dus het restaurant was dicht.
Om onze honger te stillen, na zoveel kilometers, zijn we dan maar weer terug gefietst naar Francavilla om er wat te eten. Een extra 12 kilometer. We hebben ons beloond met een ijsje.
Om 8 uur is het hier donker, dus de fietslichtjes gingen aan op de terugweg.
Vanmorgen vertrokken uit Ostuni met min of meer gedroogde kleren. We sliepen in een soort grotkamer. Een witgekalkt gewelf met een keukentje en een waardeloos bed.
De versleten matrassen hebben we op de grond gelegd om nog enigszins steun te geven.
Vanmorgen vertrokken onder een strak blauwe lucht, maar wel flink fris (met die klamme kleren). En supermarkt gevonden voor broodjes en kaas. Bakkers vind je hier bijna niet.
De doorgaande verbindingswegen zijn druk en een fietspad is er niet. Best link. We proberen tegen de berm te fietsen, maar waar deze wat breder is, ligt het vol met vuil. Onze banden kunnen niet lek ("onplatbaar" zegt de reclame) maar we rijden toch om de grootste glasscherven heen.
Na Ceglie zoeken we de wat kleinere binnenwegen op. Dat gaat wel zigzag en de kilometers verdubbelen dan snel. Onderweg zien we overal de typische trullies: een hutje van een berg stenen waarin het altijd koel is.
Onderweg kom je soms een italiaan maar zeker geen toerist tegen.
De steden hebben een "centro storico" altijd veilig hoog op een berg, bereikbaar via smalle steegjes. Zo mogelijk wordt de Fiat Panda of een Smart voor de deur geparkeert. Voor ons een hint dat je er kan fietsen en er geen trappen zijn.
Om dit centrum ligt dan een gordel van troosteloze nieuwbouw.
We overnachten nu in een Masseria tussen Francavilla en Sava. Een masseria is een soort boerderij met bijgebouwen voor het personeel en de beesten. Onze Masseria heeft geen beesten maar toeristen al zal het verschil in het hoogseizoen nauwelijks waarneembaar zijn. Op dit moment zijn we de einige gasten, dus het restaurant was dicht.
Om onze honger te stillen, na zoveel kilometers, zijn we dan maar weer terug gefietst naar Francavilla om er wat te eten. Een extra 12 kilometer. We hebben ons beloond met een ijsje.
Om 8 uur is het hier donker, dus de fietslichtjes gingen aan op de terugweg.
Pa en Ma.