Dag 11. Lecce - Mesange

52km.

Vanmorgen vroeg werden we gewekt door de zwaluwen -of waren het musjes- in de kleine straatjes van Lecce. Het oorverdovend getjilp kan geen kant op en lijkt alleen zijn weg te vinden door ons openstaande raam naar binnen. Tijd om op te staan! Gisterenavond is het redelijk laat geworden, want bij het slenteren door de stad Lecce, na het zoveelste biertje, viel ons oog op een kleurig tegeltableau uit Apulië, waarvan we dachten dat we er spijt van zouden krijgen als we het niet zouden meenemen. De 20 tegels zijn genummerd en op ons aandringen dik verpakt in de plaatselijke gazet. Want op de fiets, het is zo breekbaar.
In het hotel aangekomen (met ons souvenir) kunnen we de tegeltjes mooi verdelen in twee pakketjes over de gratis handbagage van Ryanair, voor overmorgen...

Om Lecce uit te komen is nog niet zo simpel... Zoals bij elke grote stad leiden alle verkeersborden via gore buurten naar een snelweg waar wij niet mogen fietsen. De wegen zijn slecht, de borden soms onleesbaar en dan die tegeltjes die stuiteren bij iedere kuil. We passeren langs een DHL post. Eureka! We sturen ze gewoon op!
Na wat passen en meten komt de bediende met de prijs: 135 Euri voor een pakket van 6,5 kilo! De tegeltjes gaan weer rap onder de snelbinder.

Het is 12 kilometer lang zoeken naar de juiste weg. De “Percorso Ciclistico” die ons via rustige weggetjes naar Mesagne zal voeren.
Het voelt aan als de laatste dag. Morgen is het immers nog maar 15 kilometer naar Brindisi voor het vliegtuig naar Eindhoven.

Onze route gaat over een relatief vlak en vruchtbaar landschap, de weg is op sommige plaatsen weer buitengewoon slecht, maar het weer is prachtig. Een kudde geiten steekt over. De herdershond houdt de boel kordaat bijeen, op een oude geit na. Die hinkt een beetje en mag op zijn/haar eigen tempo meehobbelen.
Een achterwiel begint nu -na 550 km en die tegeltjes- vreselijk te slingeren. Shit, gebroken spaak.
Doemscenario’s schieten voorbij... Fietsenmakers zijn schaars, die kleine wieltjes een uitzondering en het is Goede Vrijdag voor Pasen en vakantie.
De locale fietsenmaker weet echter -in no time- de spaak te vervangen. En dat voor 5 euro! Onze opluchting is groot en we geven hem het dubbele.
Met de kaart erbij vertellen we over de plaatsen die we hier in Puglia hebben bezocht. Hij kan het nauwelijks bevatten (en verklaart ons voor gek: met een fiets??).
We hebben weer een uitstekend hotel geboekt van thuis uit. Onze laatste, de 11de overnachting. We gebruikten adressen van Airbnb en Booking. Tussen 35 en 65 euro.
We ondervinden geen enkel verband tussen prijs en kwaliteit. Het uitzetten van de route en de elf overnachtingen was wel wat werk. Voorpret!
Op ons stuur hebben we allebei een kaart van de streek, elk van een ander merk. Er bestaan namelijk maar twee kaarten en deze verschillen weliswaar niet van schaal (1:200.000) maar wel in details. Bij twijfel bracht google maps uitkomst.
Voor het schrijven van deze blog (in google docs) hadden we een klein bluetooth toetsenbordje mee. Dat typt wat makkelijker dan op het scherm van een telefoon. Na selectie van de foto's kon alles dan in een keer worden geupload naar reislogger.

Zo’n reis vraagt om veel voorbereiding. We hadden geen ervaring met het meenemen van onze vouwfietsen op een vliegtuig. We hebben niet alleen vliegtuigtassen maar ook fietstassen en tassen waar de fieysen in moeten. En alles moet mee, de hele reis. Een heel gepuzzel. We kenden ook het gebied niet. Kunnen de versnellingen het wel aan? (We zijn gelukkig nog piepjong natuurlijk). Een minimum aan gewicht en materiaal. Het was zoeken naar een evenwicht tussen het uitsluiten van verrassingen en het avontuur van wat we wilden meemaken.
We onthouden de historische steden, de verlaten routes, het prachtige weer, de fantastische vergezichten en de ontzettend aardige Italianen die we onderweg zo vaak tegenkwamen.

Het delen van onze belevenissen was voor ons een groot deel van het plezier. We danken jullie voor de vele reacties.
Ciao amici!