3 maart Castala - Bocairent 68 KM - 560M Hoogtetoename.

Vanmorgen vroeg vertrokken uit het hotel. Een ontbijt zat niet in de service, dus zonder koffie maar met een broodje van gisteren op pad. Het eerste stuk gaat vlot, hoewel er even een probleem leek toen we zagen dat er een hek stond aan het begin van de Via Verde. Via een klein omweggetje kwamen we er toch op uit. Het pad volgt een groot stuk langs de snelweg, maar we horen de auto's niet. In Ibi drinken we ‘n café Americano op het terras met een broodje Jamon con tomate y aceite. We zoeken tevergeefs naar de kaarten, maar hebben geen zin om alles uit te pakken. Dat komt later wel. De GPS is ons voorlopig goed gezind. Het einde van de Via Verde is ook bizar. We moeten de fietsen over de vangrail tillen. Dit hebben we lang geleden ook al ns meegemaakt.

Bij de volgende Via Verde (d’ Alcoi) staat een bord èn een verroest fietsenrek, maar het begin is onvindbaar. Het tracé is overwoekerd met flinke struiken  bramen en veel onkruid. Na maximaal inzoomen op het piepkleine schermpje van de GPS zien we dat de track een stukje verder begint en dat blijkt juist. Het is wel even flink klauteren.  Met een mountainbike zonder bagage zou dit beslist wat gemakkelijker zijn. We fietsen tussen de bloeiende amandelbomen richting Alcoi. Het is zondag en hoe dichter we bij deze toch wel grote stad komen, hoe meer volk er rondloopt. De Via Verde gaat door vele lange tunnels (sommige wel een kilometer lang) en de gaat steeds verder omlaag. Daar loop heel Alcoi met wandelwagens, honden met en zonder eigenaar, bejaarden en giechelende meiden die nergens op letten en oortjes in hebben.. Het valt niet mee om hier tussendoor te laveren. Op een fietsbel wordt niet gereageerd dus roepen we maar wat. In Alcoi is het markt. Het tracé is helemaal zoek in deze grote stad maar we volgen de track die thuis is ingeladen.

Het vervolg gaat over de Via Verde Xixarra. Het gaat flink- en voortdurend omhoog over een pad met grote keien. Wat een gehobbel en geknots. Na 45 km staan de batterijen op 80% en 40%. Dalen kost geen stroom, maar nu stijgen we en is het restant heel welkom..

Na Muro d’Alcoi gaan we weer flink omhoog en het pad ligt vol grote keien. Bijna niet fietsbaar voor ons. Af en toe maar afstappen. Omdat de weg zo slecht is dat de lol er af is, besluiten we over asfalt verder te gaan zodra die kans zich voordeed. We drinken nog een koffie en laten de drinkbussen voor een tweede keer vullen met aqua griffon (kraanwater). Daar gaat dan een zoutpil in met citroensmaak en dat helpt weer tegen de dorst.

In Bocairent zoeken we met maps een hotel, maar Bocairent ligt op een heuvel en Google Maps ligt plat. De locatie kan niet precies bepaald worden in de kleine straatjes van dit stadje, tegen en rondom de berg aangebouwd. Na de derde keer heuvel op en af, besluiten we op goed geluk te telefoneren naar Villa Carmen en zo overnachten we later bij een Nederlands koppel die een b&b uitbaat. Een hapje eten en vroeg slapen! Morgen weer een dag!