8 maart - Murcia - Totana - Cartagena 103km

Veel ontbijt had het hotel niet te bieden. Een americano en versgeperste sinaasappelsap. Om 8.30u op de pedalen want als het meezit halen we de meest zuidelijke punt van onze reis: Cartagena.

Omdat we vannacht genoeg auto's hebben gehoord, kiezen we voor een pad meer van de snelweg af. Het is stralend weer en we klimmen een beetje,  daarna nog een beetje en dan nóg meer en dan ook de verkeerde kant op. Als je even nadenkt beslis je: dit is niet goed, naar we zitten in onze drive voor Cartagena en gaan door..Thuis hadden we al gezien dat deze route langs een waterkanaal gaat: dus dat kan nooit moeilijk zijn. Bovendien is het een “gefietste fietsroute” dus gekend. Met wat voor ‘n soort fiets weet ik niet, maar nu weten we dat het er een was met veel meer versnellingen dan onze acht en beslist zonder fietstassen.

We bereiken het waterkanaal en negeren het verbodsbord. Nu we toch al zo hoog zijn geklommen gaan we niet meer terug. Het gaat allemaal vlotjes. We passeren een stuwmeer, waar zelfs nu weinig water in staat. Het heeft al 4 maanden niet geregend. Een hek verhindert een verder vervolg langs het kanaal en we zijn verplicht nog hoger te klimmen. Het is wel een prachtige weg, gebruikt door houthakkers en mountainbikers. Wat doen we hier, zo ver van de bewoonde wereld als we vandaag toch die 100 km willen fietsen?

Het is niet anders, gewoon genieten is de boodschap.

Terug in de (bijna) bewoonde wereld is één accu bijna leeg. Gelukkig is er ‘n terras met een stopcontact en jawel, we zien zowaar enkele bekenden. De twee Nederlandse fietsers die we enkele dagen geleden tegenkwamen stoppen en schuiven bij ons aan. We wisselen fietsverhalen uit bij een koffie en tapas in een stralende zon. Ze hebben nu ook een naam: Petra en Vincent. Na een uur op het terras zijn we allemaal weer opgeladen en de accu ook.

Verder naar Totana; het begin van de laatste Vía Verde.

Nu laat de fiets-gps zich weer van zijn slechtste kant zien. Hij brengt ons naar de dichtstbijgelegen doorgaande grote weg. Tussen het vrachtverkeer vervolgen we onze weg richting Totana, het begin van de Vía Verde Del Campo de Cartagena en ook de laatste Via Verde. Geleidelijk dalen we richting  Cartagena.

60 kilometer in een bijna rechte lijn, rechtdoor fietsen, daar moet  je je even voor instellen.

Een paar honden brengen afwisseling. Drie grote greyhounds en 4 kleine keffende witte kroketten blaffen van achter een hek of hun leven ervan afhangt. Een zo'n kroket weet te ontsnappen en holt ons keffend en grommend achterna. Best beangstigend. Een sprintje, volle kracht vooruit is de enig mogelijke reactie, maar de kroket houdt het honderden meters vol. Wij gelukkig iets meer. De adrenaline geeft ons vleugels.

Cartagena is een grote stad. Die gaan we morgen bekijken, en dan langs de kust terug naar Alicante.