Faro - Lagos

Gelukkig zijn er geen honden, alleen Cocker spaniels van Engelse pensionado's. Die zijn er dan ook in grote getale. We hebben onze tweede dag erop zitten.

Gisteren ingevlogen vanuit Rotterdam naar Faro, Portugal, Algarve. 

We huren e-bikes net buiten de stad. Twee loodzware damesmodellen, van Riese  & Muller, met fietstassen die echt wel handig zijn als je krantenbezorger bent.

Onze reistassen laten we bij de fietsenwinkel. Dit keer zijn de bandenwippers en het fietsgereedschap niet afgepakt bij de security. Reistassen gingen mee in het ruim. Dan mag alles wel mee blijkbaar.

We volgen de EuroVelo 1, naar Lissabon en moeten over twee weken terug zijn in Faro.

In Lissabon ontmoeten we Ronald.  Verder is er geen plan.

EuroVelo is een netwerk van bewegwijzerde autoluwe Europese fietsroutes. Deze route is de Atlantische kustroute van de Noord-Kaap naar Sagres in Portugal, 11.150 km. Wij fietsen een piepklein stukje.

Ik vermoed dat de bordjes aan het einde van deze lange route op waren, want wegwijzers zijn er niet. Gelukkig is thuis de Portugese route digitaal opgeslagen, zodat we alleen de aanwijzingen moeten volgen van ons kleine GPS schermpje.

Van Faro naar Albufeira, de eerste overnachting, kriskrassen we door de drukte. Het is hier erg verstedelijkt. Het stikt hier van de Engelsen. Soms gaat de route door een park met palmbomen. Lijkt rustig, geen auto's, maar hier flaneren de rollators. Uitkijken dus.

Vakantieresorts en golfterreinen wisselen elkaar af. 

We drinken een espresso in een vrolijke strandbar. De muren zijn wit geschilderd  met blauwe vismotieven.  Golven rollen in de branding van het witte zandstrand. Wuivende raffiaparasols bieden schaduw. De menukaart met allerlei vissen is om van te watertanden en het is een  mooie locatie maar niet voor ons budget. Snel weer verder.

We spreken een Ierse fietser. Zijn fiets zwaar beladen met fel-gele ortlieb tassen. Hij volgt dezelfde route en wordt gek van het gebrek aan wegwijzers. Hij is veel sneller dan wij, maar zien hem later op de dag nog een paar keer diagonaal langskomen. 

In Albufeira vinden we een hotel. De fietsen gaan in de lift mee naar boven.  Visje eten en slapen. Het was een lange dag. 

Vandaag van Albufeira naar Lagos. Een 60-tal km. Het gaat flink op en af, sluierbewolking en af en toe een stevige zeebries. Wegwijzers zijn nog steeds schaars en de route is verre van autoluw. Lange stukken op de pechstrook. Op iedere  denkbare paal/schoorsteen/mast zit een ooievaar te broeden. Hier is meer natuur. De lagunes waar we omheen slingeren zal voldoende voedsel bieden.

Omdat we ervan uitgingen dat een zakmes niet door de  security zou komen, zoeken we er hier een. De dame in de supermercado antwoordt op al mijn exotische vragen: 'amanhã!'. Zakmes? zonnecrème? We zijn  flink verbrand.

Even raken we de weg kwijt. Negeren een paar borden met 'doodlopende weg' en belanden op een helling met smalle geitenpaadjes. De gespen van de fietstassen haken telkens in de rozemarijn struiken maar het is gelukkig naar omlaag. 

We overnachten voor 36€ in de "Royal Lagos Rooms & Suites". Dat klinkt goed voor een appartementje in een buitenwijk met asfalt, beton en hoogbouw. De eigenaar verhuurt drie kamers. Er is een wasmachine om het zout uit de kleren te wassen.

In een lokaal restaurantje zijn we de enige toeristen. Heerlijk gegeten.