Melides - Lissabon - Alcácer do Sal

Bij ons vertrek is de was nog niet droog. De band nog wat zacht en bijpompen lukt niet echt. De witte anti-lek-vloeistof die de fietsverhuurder in de band gedaan heeft zit inmiddels in het ventiel en ín de pomp zèlf. Het verstopt zo alles. Daar dient 't wel voor: gaten dichten..

Met de natte was en de zachte band gaan we toch op weg. Deze gaat het die dag nog 100km uithouden, tot Lissabon.

Langs de kant van de weg zien we naaldbomen waar hars uit getapt wordt. In plastic bekers wordt het opgevangen. Verder is er geen landbouw, koe of varken te zien.

Het schiet flink op. Asfalt, en voor het eerst wind mee! We volgen de kust tot Troia. Daar brengt de ferry ons naar Setubal. Eindelijk een grote stad, de bewoonde wereld en vooral: een Decathlon! We kopen een binnenband, nieuwe pomp en reserve plakkers. En 2 steeksleutels om het wiel er uit te halen. Die kunnen straks weer in de vuilnisbak, omdat ze niet mee terug in onze handbagage mogen. 

Het is 26°, zon, een strak blauwe lucht boven ons en we fietsen door naar Barreiro. De kortste weg gaat over steile hellingen en opnieuw veel los zand. Oppassen voor slippen en vallen. In Barreiro weer een ferry naar Lissabon en dan op naar Ronald. Om er te komen moeten we ons -zeker 15 km - mengen in de drukke avondspits van Lissabon over de smalle snelweg die tussen de Taag en en de stad is gewrongen. 

De volgende dag bezoeken we met z'n vieren Lissabon. Er is een staking. Openbaar vervoer plat en musea dicht. Toeristen lijken doelloos rond te drommen. Sommigen verplaatsen zich in een riksja, op een dikke bandenbrommer of met een monowheel tussen de benen. Lissabon als pretpark. 

We bezoeken het Padrão dos Descobrimentos, een monument ter ere van de Portugese ontdekkingsreizigers die in de 15de en 16de eeuw de wereld hebben verkend. We beklimmen het 52 meter hoge bouwwerk.

Na 2 nachtjes nemen we afscheid en verlaten we Lissabon weer. Eerst met de trein, omdat we niet meer terug over die drukke stadssnelweg willen. De fietsen kunnen gemakkelijk mee de trein in. De sporen in Portugal zijn aanzienlijk veel breder dan bij ons, dus de wagons zijn binnen ook breder. We raken aan de praat met een Belgisch koppel die het toch heel gevaarlijk vindt om hier te fietsen. En in Spanje ook. Dat valt best mee, weten we na een paar duizend kilometer. Wel ogen in je achterhoofd hebben.

Daarna weer zuidwaarts, de ferry naar Barreiro. Het plan is om naar Evora of Beja te treinen, maar niets rijdt. Vandaag weer staking. Fietsen dus, over redelijk grote en drukke wegen  met de pechstrook voor ons. Ook hele mooie stukken onverhard.

Er is hier landbouw, wijnstokken, olijfbomen, mispels.

Nu aangekomen in Alcacer do Sal 82 km. Een rustig stadje met een roedel ooievaarsnesten in de kerktoren. Het scenario: Bier, eten, verhaaltje, slapen.

We eten in een volks restaurantje waar de hele omgeving komt eten, maar  vandaag niet.  Het is Goede Vrijdag. We zijn de enige gasten.

We hebben het al vaker  meegemaakt hier:  het voorgerecht wordt op tafel gezet nog voordat we wat besteld hebben. Gelukkig wordt  het ook met hetzelfde gemak weer weggenomen.

Onder ons raam trekt een processie voorbij, richting de kerk ivm Pasen. Achteraan door de nauwe straatjes loopt de plaatselijke muziekkapel. Ze blazen de longen uit hun lijf. Slapen gaat nog even duren. En ook voor de ooievaars in de kerktoren.