Dag 1&2
9 oktober 2019 - L'Hospitalet de l'Infant, Spanje
Welkom op onze blog van weeral een nieuwe fietsreis!
We verkennen met onze vouw-e-bikes het noordoosten van Spanje: Tarragona, Teruel, Valencia.
De heenreis is met de trein, voor ons een nieuwe ervaring. Stoelen die veel beter zijn dan die in een vliegtuig of gewone trein.
Eerst met 'n IC naar Brussel-Zuid. Dan de Thalys en in Lyon overstappen in een Spaanse hoge snelheidstrein van Renfe. De Thalys deed gemiddeld 260 km/u maar met 162 km/u was dat Renfe ding maar sloom.
In Barcelona nóg maar eens 'n lokale trein naar het station van Vicente de Calders. 13 uur reistijd, comfortabel en best te doen.
Eerlijk gezegd, dat treinen doen we niet voor het milieu, maar omdat de fietsbatterijen niet meer mogen vliegen. Het milieuaspect is wel mooi meegenomen. Ja, hip!
In Barcelona valt de warmte gelijk op: 27°C. Een zomerse temperatuur!
Een hotel is snel gevonden. Aan het strand. De fietsen staan veilig binnen in een afgesloten hok. In onze kamer denk ik het ruisen van de mediterrane branding te horen, maar het zijn de airconditioners een verdieping lager.
Spanjolen ontbijten nauwelijks. Dit hotel heeft een ontbijtbuffet dat voorzien is voor Engelse en Duitse klanten. We laten het smaken.
Ons eerste traject is richting de Via Verde de Zafan. Een oude spoorlijn die geconverteerd is naar groene fietsweg. Daarvoor moeten we eerst 120 km overbruggen en dat gaan we in twee dagen doen.
Het eerste deel is langs de kust en omdat we niet tussen de badgasten willen laveren, gaan we wat meer het binnenland in.
Op de kaart ziet het er mooi uit, maar er zijn pittige heuvels te nemen. Het is hier prachtig en verlaten. Wegen die alleen door boeren gebruikt worden. Een boer is grote peulen aan het oogsten. Wat het zijn, is ons niet duidelijk. 'Por medicamentos' zegt hij en pelt n boontje uit de peul.
De geuren zijn heerlijk zo buiten op de fiets. Vooral als we langs een bottelarij passeren waar witte landwijn wordt gekurkt.
Ondertussen schiet het niet erg op. Steile hellingen en slechte wegen. Het is onduidelijk wat Garmin verstaat onder een 'verharde weg'. Alles is hier verhard, al is het met zahora compactada (=aangestampt grind) en dan inclusief diepe erosiegeulen. Dat is even ploeteren.
De Garmin gps laat ons herhaaldelijk in de steek. Het is al mijn derde exemplaar, maar ook deze heeft problemen. Het toestel is dan niet meer te bedienen en ik moet het ding herhaaldelijk resetten.
Na een café besluiten we om een meer directe route te nemen die dan gelijk over grotere wegen gaat en later tussen -jawel- die badgasten.
Vlak langs het strand, 'n mooi fietspad, met de wind recht van voren. Het is niet anders.
In Miami Platja aangekomen is een hostal weer snel gevonden. De sympathieke patron heeft zelfs n plekje voor de fietsjes naast de toog.
T Shirts uitspoelen, rusten en wat eten.
De eerste 70 km zitten erop. Morgen weer de bergen in, naar Tortosa.
De kop is eraf, genieten maar!
De trein is zeer leuk om mee te reizen, ik heb in de jaren zeventig - tachtig vele reizen gemaakt met de nachttrein. Zelfs de Romereis met de school ging met de trein. Sommige treinen hadden couchetten, de rugleuning kon je naar boven plooien en zo ontstonden er drie bedden aan elke kant van het coupé. s' Morgens kwam je uitgerust aan.
Ook in Congo heb ik in 1976 de trein genomen naar Lubumbashi. Maar daar hingen alleen maar bedden aan beide zijde van de coupés. Je kon niet anders dan de reis al liggend ondergaan en zo zag je het Congolese landschap aan u voorbij schuiven.
Als ik het goed begrijp hebben jullie opvouwbare elektrische fietsen, nooit van gehoord. Hebben jullie die zelf in elkaar geknutseld? Misschien maakt het jullie reis minder vermoeiend. Succes dapper stel.
Ik wens jullie een super fietsvakantie.
Ik leef enorm mee.
Lieve groet
Karin😘
Veel plezier en goeie tocht, ik geniet op afstand mee middels jullie blog, zo leuk !
Salut!
Abrí la pagina y no me dejo traducirla. Tenía trabajo de contabilidad y no la leí.
Hoy ya con tiempo he traducido con google. Interesante y original vuestra forma de viajar. Espero que no os llueva.
Pronto entrareis en tierras de Teruel, creo haber visto un reportaje de una vía férrea que bajaban a Valencia material de minas supongo que será esa vía por la que iréis. Espero seguir leyendo vuestra historia.
Animo y suerte
Luis
Fer.