10 okt. Zafra - Talavera la Real / 78 km

Gisteren een rustdag in Zafra. 

Het is de eerste echte stad na Sevilla. Met stadse manieren. Als toerist moet je goed het wisselgeld natellen en een menukaart vragen mét prijzen.

Zafra heeft een oud centrum, een chique winkelstraat, een park met palmbomen en pleintjes vol spelende kinderen om tien uur s'avonds. Iedereen draagt een mondmasker, meestal om de arm.

Ons hotel Carmen lag net buiten het oude centrum en de hoteleigenaar is heel vriendelijk en behulpzaam. De fietsen staan veilig in het magazijn. Een eenvoudige Spaanse keuken met 3-gangen menu, een fles water en een fles wijn voor 12€/pp. Die flessen moeten we wel delen...

Het hotel is vandaag, op zondag, gesloten en we zijn genoodzaakt om een desayuno (ontbijt) onderweg te zoeken.

Het eerste dorpje heeft een kleine bar, maar ligt zeker wel 200 hoogtemeters van ons pad. Na een steile klim hebben we nèt geluk dat de mis begint. Het terras loopt leeg, de kerk vol en wij consumeren een café americano, toast met iberico ham en zumo de naranja.

Om grote doorgaande wegen te vermijden, kiezen we weggetjes binnendoor. Oude karrepaden met links en rechts stenen muurtjes, lang geleden door mensenhanden opgestapeld.

Ook veel losse stenen daar waar het pad steil omhoog of omlaag gaat. Oppassen met onze stadsfietsen.

Langs de hellingen, sijpelt water uit de grond en er is veel modder. Bloemetjes in alle kleuren. Verderop weer stenige paden.

We zien steeds minder Dehesa's. Dit zijn de eeuwenoude boomweides met kurk- en steeneiken waaronder de zwarte Iberico varkens hun kostje bij elkaar scharrelen en lekker in een modderpoel badderen.

De laatste 45 kilometer kiezen we voor comfortabel asfalt. Het landschap is meer glooiend en we zien druivenstokken, velden met amandelbomen, hier en daar een granaatappelboom, tomaten en natuurlijk overal olijfbomen.

Op de fiets is het is doormalen, in de brandende middagzon op bijna rechte wegen. 

Er hangt geen druif meer aan de struiken.

De weinige auto's en vrachtwagens rijden in een ruime boog om ons heen en als daar geen ruimte voor is, blijven ze op fietstempo achter ons rijden.

Bewoning is er niet. Hier en daar een blaffende hond, gelukkig achter een hek.