11 + 12 okt. Talavera la Real - Mérida - Torreorgaz / 54 km + 70 km

Talavera la Real is een slaapstadje. Een bakker of café vinden lukt niet, zodat we met lege maag op pad gaan. 

We fietsen richting Mérida langs de Guadiana rivier. Die steken we eerst over en vinden dan toevallig een fietsroute "Camino Natural del Guadiana". Veel vogeltjes.

We passeren o.a. velden met tomaten die met grote machines geoogst worden. De restanten worden dan opgepeuzeld door kuddes schapen. Die schapen worden op de voet gevolgd door een soort witte reigers. Soms zit er een bovenop een schaap en lift mee. Dat scheelt weer een paar stappen.

De schaapherder zit dan weer in de buurt in de schaduw aan zijn telefoon. Zou houdt iedereen iedereen bezig.

We zien vruchtbare velden dankzij en een ingenieus watersysteem van betonnen kanalen.

Een buurtwinkeltje biedt een oplossing voor onze toegenomen honger.

Er is een stevige tegenwind, bewolkt en het is minder warm. Dan is het niet zo leuk fietsen, maar er is niets aan te doen. Die wind maakt een verschrikkelijke herrie in de oren. Het contact met de omgeving gaat deels verloren. Thuis hebben we "cat ears" (zoek maar op) op onze fietshelm en dat helpt een beetje.

Mérida is een stad met geschiedenis. Wie Romeinse restanten wil zien, moet hier naar toe. Een oude muur, poort, aquaduct, toren, amphitheater, brug. Het is er allemaal. Wij zochten vooral een nieuw paar fietshandschoenen, want die van T. hingen nog maar aan draadjes aaneen.

Om een uur of negen avondeten: cenar. Google slaagt er niet in om de kaart te vertalen. We laten ons  verleiden "Big fish, big fish! Maar de Spaanse bediening bedoelde: "a lot of fish". We krijgen een schotel met een berg gefrituurde inktvisjes, tentakels, sardines, ansjovisjes en ander klein spul in olijfolie gebakken. Een ijsje maakt alles weer goed.

Mérida ligt weer op de Via de la Plata. Als we de volgende dag verder noordwaarts fietsen zien we hier en daar weer pelgrims lopen. Het is stralend weer en al snel meer dan 30°.

We maken een praatje met een Nederlander en 'n Boliviaan die gebroederlijk in de schaduw uitrusten. 

Een Japanner loopt de route in de andere richting, van noord naar zuid, steekt de Middellandse Zee over en gaat verder in Marokko. Een opera blèrt uit zijn rugzak.

Het landschap is landelijk en weer glooiend. Weiden met vee onder eikenbomen. Dehesa's. Er liggen metersgrote stenen in de velden. De eerste 30 km over zandwegen en de laatste 40 km asfalt. Ook fijn.

Een pension hebben we gevonden in een dorpje vlakbij Cáceres. Het zout is al uit de kleren gespoeld. 

Het is nationale feestdag (12 okt). Muziek schalt van twee tegenoverliggende bars onze kamer binnen. Dat zal wel laat gaan worden.