Laatste dagen

Regen valt met bakken uit de lucht. Het zicht is nihil. Gelukkig zitten we droog. In de hogesnelheidstrein van Renfe richting lage landen.

De via verde Ojos Negros hebben we alweer enkele dagen geleden verlaten. Na een laatste 180 meter dalen, kwamen we in het klimaat waar Spanje om bekend staat. Helderblauwe lucht en lekker warm. Het geurt heerlijk naar cipressen en we horen krekels ( of zijn het  cicaden?). Vogeltjes kwetteren in de bomen en zwijgen heel even als we langs fietsen.

De weg slingert tussen de citrusboomgaarden. Een ingenieus watersysteem maakt de gronden vruchtbaar.

De via verde de Xurra brengt ons in 'n rechte lijn naar Valencia. 

Dit is een totaal andere habitat vergeleken met de stilte van de afgelopen reis.

De etappes van deze reis waren  langer dan voorzien. Dat was niet altijd onze keus, maar hing vooral af van de overnachtingsmogelijkheid.

Daarom kunnen we nu twee dagen de toerist uithangen in Valencia.

Een bezoek aan de Jardín del Turia is voor ons een must. Na de overstroming in 1957 is de rivier omgeleid naar een locatie buiten de stad. Over de oude rivierbedding is een langgerekt park door de stad aangelegd: Jardín del Turia.

Hier is ook het futuristische gebouwencomplex van Santiago Calatrava.

Het is een mooie groene strook. Alles fietst, wandelt, voetbalt  en zont door elkaar. Het is zaterdag. En wij doen mee. 

Zondag bezoeken we het Museo de las Ciencias en kijken een film over Apollo 11 in L'Hemisferic, een 3D IMAX-bioscoop. Op ligbanken en met koptelefoon herbeleven we de eerste maanlanding van 1969.

Maandag maken we een fietstocht door de rijstvelden en het natuurgebied l'Albufera ten zuiden van Valencia. Hier wordt de typische paella 'bomba' rijst verbouwd.  In l' Albufera is de film 'The Pier' opgenomen. Het is heel herkenbaar, met een wirwar van waterkanalen en smalle weggetjes. Het is nu juist oogsttijd. Overal rijden zwaarbeladen tractors met rijst. Met hun kostbare vracht wijken ze niet voor ons uit. 

Overal ligt er rijst op de wegen.

We sluiten de dag af met een Valenciaanse paella en dan pakken we de tassen weer in.

En nu dus in de trein.

Dit is het dan weer. 850 km herinneringen. Een reis met afwisseling. Warm en koud, desolaatheid en stedelijke drukte. Stijgen en ook weer dalen.

We waren dagen alleen, kwamen sporadisch mensen tegen. We herinneren de desolate hoogvlaktes, de kleine pueblos met slechts enkele bewoners.  We hebben regen gehad, gelukkig op onze rustdag.

Op de fiets ervaren we de omgeving heel intens, met alle zintuigen. Dat is aantrekkelijk en smaakt naar meer. Dromen blijven we doen. Naar een volgende reis.

Aan deze twee weken gaan maanden van voorbereiding vooraf. Toch blijft het avontuurlijk en we hopen  dat we jullie een stukje hebben kunnen meenemen, door een ander Spanje.

Bedankt voor jullie reacties die hartverwarmend zijn en ons echt energie geven. We kunnen er weer tegenaan.

Salút! 

Tjitske en Bernard