Dag 10: Olvera - Utrera 100 km

“Een stel kwam bij de tandarts.” Daar begint dit verhaal. In de wachtkamer lag een tijdschrift met mooie foto’s en fietsmogelijkheden in Andalusie. Na veel voorbereiding en een mooie reis zijn we nu op onze laatste fietsdag. 

Het eerste stuk van deze laatste dag gaat over de Via Verde de la Sierra.

Een oude spoorweg die nu het domein is van fietsers. En ze zijn er met velen. Mountainbikers die in kleurige truitjes en vaak met veel gepraat dit pad afdalen. Na de regen van de afgelopen dagen zijn er veel plassen.  Het is ook koud, vaak fietsen we in de schaduw van de bergen. We passeren een paar geitenboerderijen. In de lucht vliegen 10-tallen gieren en op een heuvel zitten er een stelletje met veel kabaal een kadaver te verorberen. Ze laten ons met rust...

De tunnels waar we door fietsen zijn meestal wel een beetje verlicht, maar de fietslampjes zien de hobbels op de weg. Het gaat allemaal geleidelijk naar beneden zodat we rond de middag in Puerto Serrano aankomen. Het is mooi weer, dus we besluiten door te fietsen naar Utrera en morgen van daaraf de trein/bus te nemen naar Sevilla Airport.

Er zijn vooral grote drukke wegen naar Utrera (en Sevilla) dus hebben we thuis al een binnendoor weggetje uitgestippeld. Het gaat flink op en af en de weg is heel slecht maar het landschap schitterend. Het schiet niet echt op, mede doordat we bergafwaarts geen vaart kunnen maken. Op een heuveltop worden we teruggestuurd door een jager. Hij zegt dat we al kilometers op zijn privé terrein rijden. We vragen of we door mogen fietsen, we zijn maar fietsers op weg naar Utrera, maar dan stappen twee spaanse mokkels uit zijn auto die met veel gebaar zeggen dat we terug moeten. Met die uitspraak is ons lot beslist. De jager kan niet anders dan zijn twee snorretjes bijtreden. We moeten terug, 20 kilometer extra.

De zon staat al vrij laag en we trappen flink door om niet helemaal in het donker aan te komen. De lampjes gaan aan voor de zichtbaarheid. Er is veel verkeer, maar de weg heeft “brede schouders”, een strook voor het langzame verkeer.

In Utrera vonden we vlot een pension. Daarna een pizza. Wat on-spaans om af te sluiten.

Onze reis door Andalusië zit er op.

Ik hoop dat we jullie een beetje hebben kunnen meenemen, hebben kunnen laten delen in de fijne  ervaringen in dit verrassende landschap. We hebben genoten van de Andalusische hartelijkheid en van de zovele vriendelijke mensen die we onderweg tegenkwamen.  Op een fiets heb je snel contact. We hebben ook genoten van alle reacties van jullie, die vaak pas onderweg, ‘binnenkwamen’.

En heb je echt nog geen reactie gegeven dan is dit misschien het moment, want morgen komt er geen verhaal meer en zijn we weer thuis.