Dag 6. Via Nardo naar Gallipoli

9 april 2017 - Gallipoli, Italië

44km. Via Nardo naar Gallipoli.

Hoe verder we van onze vertrekplaats Brindisi zijn, hoe meer verbazing over onze fietstocht. We zijn de enige fietsers met bagage. We zien wel wat Italianen met superlichte racefietsen die op zondag hun buik wegtrappen, maar dat is anders.  

Op de markt worden we aangesproken. Waar we naar op weg zijn. “Naar Leuca, helemaal in het zuiden” antwoorden we. “Aha” zegt de man, “Daar waar de Middellandse zee en de Adriatische zee samenkomen. Je kunt in het leven links of rechts kiezen, maar uiteindelijk vloeien de zeeën in elkaar en maakt het allemaal niks uit” vertelt hij poëtisch.

We komen in Salento, de streek in het zuidelijke puntje van de hak van Italië. De huizen zijn hier wat kleurrijker en alles ziet er wat vriendelijker uit.

We gaan bergop het binnenland in, richting Nardo. De hellingmeter geeft 12% aan en dat is iets te veel. Afstappen en 'n stukje stappen. Later gaat het over in “vals plat” een paar procent waar je weinig van merkt.

Op het plein in Nardo loopt een processie richting kerk. Iedereen in het zwart gekleed, een olijftak in de hand. Het is Palmzondag.
Op een terras drinken we een kopje koffie en werken de correspondentie bij want er is wifi. We zaten even zonder internet.

Daarna fietsen we op een soort hoogvlakte via Galatone en Sannicola. Urenlang heerlijk “zwerffietsen” tussen olijfbomen. Op de dorpspleintjes staat alles gereed voor de “passione vivante” compleet met drie levensgrote kruisen die wachten op hun acteurs.
Bij Sannicola begint de lange afdaling naar Gallipoli. Het is er een drukte van belang. Palmzondag, een massa mensen loopt door de straten te paraderen. Gallipoli is een mondaine havenstad waar we lang moeten zoeken naar een betaalbare pizza. Hoge prijzen. Een biertje kost overal 1 euro, hier 5.

Ons hotel in het oude centrum is wel goed en betaalbaar: 39 euro! Het is een prachtige kamer onder een gewelf met een mooie badkamer. Na onze pizza stonden we helaas voor een gesloten deur. We hadden geen code voor de deur. Het briefje met de code lag op ons nachtkastje. Na een telefoontje met Giovanni konden we er in.

Morgen wacht ons een lang traject naar Leuca. Voor nu: trustu.

2 Reacties

  1. Renate:
    9 april 2017
    Dat klinkt als een mooie dag! Ik hoor de krekels tussen de regels door ;) of zijn die er nog niet?
    Liefs!
  2. Marina Roes:
    10 april 2017
    Met de fiets zie je zo wel het echte Italie. Wat een leuke ervaring. Xx